Miejskie i wiejskie życie w Chinach epoki Song

1. Chiński model administracji

Chińska metoda zarządzania i rządzenia w wielu aspektach różni się od tej wykształconej w średniowiecznej Europie. Pierwszą i najważniejszą różnicą jest to, że w Chinach epoki Song nie ma rozróżnienia na wsi i miast. Ten sam administrator został regulujące zarówno miasta i wsie wokół niego. W Europie, miasto miało odrębną administrację – burmistrza i radę miasta. Mieszkańcy miasta to wytwórcy i rzemieślnicy. Jako że nie byli oni producentami żywności, stopniowo uzyskali specjalne przywileje. Oddzielenie od wsi miało także aspekt bezpieczeństwa i obronności. Jeśli wróg zaatakował, miasto lub małe miasto było miejscem schronienia dla mieszkańców. W tym czasie rolnicy rezygnowali z domów i ukrywa się za grubymi murami pobliskiego miasteczka.

Innym powodem odrębnej administracji w czasach pokojowych, było bezpieczeństwo publiczne. Mieszkańcy miast często akumulowali bogactwo. Jak zauważył Marco Polo podczas jego pobytu w Chinach po zakończeniu epoki Song, codzienne bezpieczeństwo i porządek społeczny był znacznie lepszy niż w porównywalnym mieście Zachodnim – było dużo mniej kieszonkowców, złodziei i włamywaczy.

Inną ważną różnicą było to, że w Europie stolica spełniała rolę centrum zarówno politycznego jak i kulturalnego. Spychała inne miasta do roli podrzeędnej. Jeśli artysta szukał uznania, musiał udać się do stolicy. Chińskich dużych miast było więcej. Najważniejsze, że stolica była wyłącznie politycznym centrum. Były też inne miasta, które służyły jako centra kultury i handlu. Aby dać jeden przykład, w epoce Północnej Song miasto Luoyang była prawie tak samo rozwinięte jak stolica w Kaifeng: w ogólnym rozwoju, produkcji i sztuce te dwa miasta były prawie takie same.

2. Życie domowe

W sferze życia rodzinnego, zawsze znaleźć można zaskakujące podobieństwa ogólnych wzorców w średniowiecznej Europie i Chinach. W obu miejscach para przeznaczona do małżeństwa nie mogła dokonać decyzji wyboru małżonka – to małżeństwa były aranżowane. Rodzina, jej prestiż i majętność, była znacznie ważniejsza niż osobiste szczęście. Zwyczajem specyficznym dla Chin jest to, że rodzina pana młodego miała wybrać dziewczynę z innego klanu (inny nazwisko).

Romantyczna miłość, była obecna zarówno w prawdziwym życiu jak i w literaturze ludowej. Jednak w Europie ten aspekt opowieści będzie najważniejszy w całej historii. W Chinach był to tylko wątek drugorzędny. W Chinach romantyczna miłość przeważnie występowała tylko poza małżeństwem. Podobieństwem jest jednak to, że w obu kulturach takie kontakty były tolerowane w przypadku mężczyzn, ale piętnowane w przypadku kobiet. Różnicą natomiast było to, że w chińskiej tradycji kobieta nawet po ślubie nadal należał do pierwotnego klanu.

W Europie i dynastii Song, małżeństwa były używane jako strategii zwiększenia bogactwa i statusu – zwłaszcza wśród rodzin zamożnych i o wysokiej pozycji społecznej. Rodzina i gospodarstwo domowe były w zasadzie jednostka produkcyjna: dla towarów rolniczych i rzemieślniczych. Najciekawszą różnicą jest chiński system cesarskich egzaminów. Kandydat, który zdał egzamin wzrosła status jego rodziny. W rezultacie stał się wielkim atutem małżeństwo. Zwrot „szukać zięcia pod tablicą wyników” 榜 下 捉 婿 może być dobrym podsumowaniem tej różnicy. Z punktu widzenia głowy rodziny tablica wyników egzaminów cesarskich była listą tych kandydatów, których pozycja społeczna poprawi się proporcjonalnie do uzyskanego wyniku.

Artykuł zamieszczony w portalu chiny.pl